رابطه ترشی با خوش رنگی و شادابی پوست
*******************************
بنا به نوشتارهای حکیمان ایرانی، مصرف زیاد و یا طولانی مدت ترشی ها (مانند سرکه و آبغوره و آبلیمو) می تواند موجب آسیب مغز و عصب ها و بافتهای پرعصب مانند پوست، معده، و دهانه رحم شود.
کسانی که می خواهند چهره شاداب و روشن و زنده ای داشته باشند باید مجموعه ای از تدابیر را رعایت کنند که یکی از آنها اعتدال در مصرف ترشی ها است.
ترشی ها به خصوص سرکه به سرعت در بافتهای بدن نفوذ می کنند و به عروق و بافتهای عصبی و پوست می رسند. اگر میزان مصرف ترشی با مزاج فرد نامتناسب باشد، موجب انقباض شدید مویرگها و نیز کاهش رطوبت بدن و پوست می شود، پدیده ای که پوست را خشک و رنگ پریده و منقبض نشان می دهد.
مولانا در تمثیلی از این مطلب بهره برده و اشاره کرده است که اثر خوردنِ ترشی می تواند در چهره فرد به صورت دگرگونی رنگ رخسار و نیز ترشرویی آشکار شود که این خود برای طبیب آگاه نشانه ای است ولو بیمار آن را انکار کند:
گفت مرا آن طبیب: «رو! ترُشی خورده ای»!
گفتم: «نی»! گفت: «نک، رنگ ترُش کرده ای»!
دل چو سیاهی دهد، رنگ گواهی دهد
عکس برون می زند گرچه تو در پرده ای
و در ادامه غزل، این تمثیل را به گزاره ای عرفانی پیوند می دهد...
